Türk Kültüründe Deniz ve Deniz Edebiyatı adlı kitap yaklaşık 400 sayfa ve Antalya’da düzenlenen “Edebiyatta Deniz” Sempozyumunda sunulan bildirileri içeriyor ve bu alanda yapılan ilk çalışma olduğu söyleniyor.
Kitapta Türk boylarının denize bakışı ve günümüz edebiyatına kadar deniz temasına yer verilmiş. Elbette yeni dönemde yazılmış tüm deniz kitaplarını kapsadığını söyleyemeyiz ama yine de özellikle Türklerin ilk dönemleri ve Türk mitolojisinde denizin yerini anlatan kaynak kitap olabilir…
Kitapta ilginç bilgiler var. Mesela Divanü Lügat’it Türk’ten bir alıntı:
Kementle dağ eğilmez, kayıkla deniz kapanmaz. ( Tagugırukın egmes, tengizni kaygıkın bükmes)
Eski Türklere göre kainatı yaratan tek bir güç vardır. Evren, deniz (su)ve topraktan meydana gelmiştir.
Altay Türklerinde Yaratılış Efsanesi’nin başlangıcı:
Dünya bir deniz idi, ne gök vardı ne bir yer
Uçsuz bucaksız sonsuz sular içindeydi her yer
Tanrı Ülgen uçuyor, yoktu bir yer konacak,
Uçuyar, arıyordu, yoktu bir yer konacak
Kutsal bir ilham ile nasılsa gönlü doldu
Kayıptan gelen bir ses ona bir çare buldu….
Sadece Türklerde değil, Su (deniz) Sümerlerden Amerikan yerlilerine kadar evrenin özü sayılır.
Bu kitap öyle enteresan bir derleme ki, Gagauz Edebiyatında Deniz konusundan, Halikarnas Balıkçısına ve hatta Fuzuli’nin şiirlerine kadar çok ilginç başlıkları içeriyor.
Her bölümde “Hay Allah ne enteresan bir derleme diyor” insan…
Bir Cevap Yazın