Mavi Boyanmış Sular, Cemil Kavukçu’nun deniz temalı öykülerinden oluşuyor. İlk öyküden itibaren insanın aklına gelen düşünce: Dünyada 3 tip denizci var; biri gelirini denizden karşılayan, diğeri gelirini denizde harcayan ki bunlar çoğunlukla amatör denizciler, üçüncüsü de hem denizden kazanan hem de denize harcayan, bu da en tatlı grup olsa gerek.
Maviye Boyanmış Sular’da Cemil Kavukçu birinci gruptakileri yani, gelirini denizden, uzun yol gemilerden kazananların hikayelerini anlatıyor. Sert hikayeler ve biraz da hüzünlü…
Yazar diyor ki;
“Deniz denize dayanabilenlerin işidir”
Denizin ve havanın sertliğinin yanı sıra bir de gemi çalışanlarının ağır psikolojileri var.
“… Denizcilerin şakaları da ağırdı. İkinci çarkçı Mahir, gıcık olduğu biri duşa girince gemideki soğuk su musluklarını ana vanadan kapatırdı. Haşlanmış ıstakoz gibi banyodan fırlayan ve bunu kimin yaptığını bilen eleman herkesi güldürürdü ama bu sorun olmazdı. Şakaydı sonuçta…Bu yüzden herkes banyoya çaktırmadan girmenin yollarını arardı. ”
“… Gemiye geleli iki ay olmuştu. İlk seferiydi. Baha, Hurşit gemiye geldiği gün söylemişti; abi demişti, bundan denizci olmaz. Çünkü gözleri her şeyi söylüyor…”
Maviye Boyanmış Sular, uzun deniz yolculuklarının insanın psikolojisini nasıl etkilediğini çok iyi anlatıyor. Teknesine atlayıp dünyayı gezen amatör denizcilerinin uzun yolculukları gibi değil. Hayatını denizden kazanan, başka seçeneği olmadığı için uzun yolculuklara çıkan insanların hikayeleri biraz daha farklı.
Ortak nokta deniz, rüzgar ve gökyüzü…
Bir Cevap Yazın